ARTYKUŁY
Rogaty Bóg. Obraz archetypowy w dawnych przedstawieniach i mitach, zjawiskach kulturowych oraz indywidualnej psychice. „Raven” Nr 1/2019
Artykuł Rogaty Bóg. Obraz archetypowy w dawnych przedstawieniach i mitach, zjawiskach kulturowych oraz indywidualnej psychice zainteresuje tych wszystkich, którzy psychologię jungowską lubią najbardziej za zgłębianie symboliki mitów i baśni. Izabela Cisek-Malec eksploruje w nim znaczenie jednego z najstarszych przedstawień symbolicznych w dziejach ludzkości, pokazując jak odwołuje się ono do archaicznych warstw psychiki zarówno w jej instynktownym jak i duchowym wymiarze. Jednocześnie analizuje tę mityczną postać w kontekście jej znaczenia dla współczesnej psychiki, między innymi jeżeli chodzi o traumę i archetypowe obrony jaźni.
Głęboko w nas mieści się dzikość. Nazywamy ją nieświadomością, bo nie możemy jej w pełni kontrolować, nie jesteśmy w stanie zmusić jej do tworzenia tego, czego sobie życzymy. Zbiorowa nieświadomość jest ogromnym dzikim regionem, dzięki któremu możemy nawiązać kontakt ze źródłami życia (Jung, 2001). (…)
Być może [aspekty Rogatego Boga] stanowiły dla dawnych ludzi próbę opracowania” tego, co w psychice archaiczne, pierwotne, surowe, przerażające, nieuchronne, głębokie i niepochwytne, a zarazem powtarzalne w cyklu życia i śmierci, rytach przejścia, rytmie pór roku, pulsowaniu dnia i nocy. (…)
Postrzegam wcielenia Rogatego Boga, zróżnicowanego na młodsze, bardziej "wyspecjalizowane” boskie postaci, jako strażników różnych poziomów psychicznych zaświatów i różnorodnych subtelnych jakości oraz jako strażników symptomów. Zapewne to różnicowanie, które można zaobserwować w mitach i przekazach, odpowiada rozwojowi oraz przemianom psychiki i równocześnie sprawia, że sam archetypowy obraz Rogatego Boga – poszatkowany, pocięty, rozdrobniony, dysponuje coraz mniejszym pierwotnym, numinalnym ładunkiem. Zarazem uczłowiecza się w procesie, w którym ego „obrasta w piórka”. Jednak to właśnie ego degraduje symbole do roli symptomów (Edinger, 1974), a Poczucie bezsensu doświadczanego symptomu jest oznaką słabego połączenia z Jaźnią, archetypem znaczenia (Shalit, 2017, s. 77). Gdy owe boskie głosy są tłumione, przypominają o sobie i powracają w niepożądanej formie.
Recenzja i cytaty pochodzą ze strony Raven, cały artykuł do przeczytania w magazynie. Kwartalnik można zakupić tutaj: https://sklepraven.edu.pl/pl/p/Raven.-Psychologia-glebi-i-kultura-nr-1/15
Głęboko w nas mieści się dzikość. Nazywamy ją nieświadomością, bo nie możemy jej w pełni kontrolować, nie jesteśmy w stanie zmusić jej do tworzenia tego, czego sobie życzymy. Zbiorowa nieświadomość jest ogromnym dzikim regionem, dzięki któremu możemy nawiązać kontakt ze źródłami życia. - Carl Gustav Jung
